ای معلم تو را سپاس، ای آغاز بی پایان ، ای وجود بی کران ، تو را سپاس .

ای والا مقام ، ای فراتر از کلام، تورا سپاس.

ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی، سپاست می گویم، تو را به اندازه تمام مهربانی هایت سپاس می گویم .

ای نجات بخش آدمیان از ظلمت جهل و نادانی،ای لبخندت امید زندگی و غضبت مانع گمراهی تو را سپاس

می گویم .

این تویی که با دستان پر عطوفتت گلهای علم و ایمان را در گلستان وجود می پرورانی و شهد شیرین دانش را به کام تشنگان می ریزی. پس تو را ای معلم به وسعت نامت سپاس می گویم .